Vandaag had ik een moment van onrust en angst, veroorzaakt door een onverwachte wending in mijn reisplannen. Nadat ik Tamara had geappt over de beste manier om naar Sittard te reizen voor de Gilwell-reunion, belde ze plots samen met Jan. Ze vertelden me dat ik toch niet met hen mee kon rijden naar Londen. Opeens moest ik snel een beslissing nemen uit vier opties: mijn bagage naar Tamara brengen en vliegen, een dag later met iemand genaamd Holly (die ik verder niet ken) meerijden en een dag eerder teruggaan, zelf rijden, of helemaal niet gaan.

Ik heb uiteindelijk besloten om zelf te rijden. Dat gaf me de meeste flexibiliteit, aangezien ik de dagen toch al had vrijgenomen. Bovendien had ik dan nog een doel voor ogen, want links rijden blijft toch altijd een uitdaging die ik spannend vind. Hoewel ik een dag heb nagedacht over deze beslissing, voelde het uiteindelijk als de beste keuze.

Alsof dit allemaal nog niet genoeg was, had ik ook gedoe met de kredietbank over mijn budgetbeheer coaching. De communicatie daar verloopt echt slecht en het duurde uiteindelijk tot dinsdag voordat het geld eindelijk op mijn rekening stond. Dat hielp natuurlijk niet mee in het hele stressvolle plaatje.